Sleater-Kinney
![]()
Makala hii ina dalili ya kutungwa kwa kutegemea programu ya kompyuta kama vile "Google translation" au "wikimedia special:content translation" bila masahihisho ya kutosha. Watumiaji wanaombwa kuchunguza tena lugha, viungo na muundo wake. Wakiridhika na hali yake wanaweza kuondoa kigezo hiki kinachoonekana kwenye dirisha la kuhariri juu ya matini ya makala kwa kutumia alama za {{tafsiri kompyuta}} .
Sleater-Kinney (/ˌsleɪtərˈkɪniː/ SLAY-tər-KIN-ee) ni bendi ya rock ya Marekani iliyoanzishwa huko Olympia, Washington, mnamo 1994. Wachezaji wa bendi hiyo wanaojumuisha Corin Tucker (sauti na gitaa) na Carrie Brownstein (gitaa na sauti), baada ya kuondoka kwa mwanachama wa muda mrefu Janet Weiss (ngoma, harmonika, na sauti) mnamo 2019. Sleater-Kinney ilianza kama sehemu ya harakati ya riot grrrl na imekuwa sehemu muhimu ya eneo la indie rock la Marekani. Bendi hiyo pia inajulikana kwa siasa zake za kifeministi na za maendeleo.[1]
Bendi ilitoa albamu saba za studio kati ya 1994 na 2005: "Sleater-Kinney" (1995), "Call the Doctor" (1996), "Dig Me Out" (1997), "The Hot Rock" (1999), "All Hands on the Bad One" (2000), "One Beat" (2002) na "The Woods" (2005). Walivunjika mnamo 2006 na kujitolea kwa miradi ya peke yao. Walikutana tena mnamo 2014 na tangu wakati huo wametoa albamu nne zaidi: "No Cities to Love" (2015), "The Center Won't Hold" (2019), "Path of Wellness" (2021), na "Little Rope" (2024).[2]
Wakosoaji Greil Marcus na Robert Christgau wameisifu Sleater-Kinney kama moja ya vikundi vya rock muhimu vya miaka ya mapema ya 2000. Marcus alimudu ita Sleater-Kinney bendi bora ya rock ya Marekani mnamo 2001, na Tom Breihan wa Stereogum aliwaita bendi bora ya rock ya miongo miwili iliyopita mnamo 2015. Sleater-Kinney ilianzishwa mapema 1994 huko Olympia, Washington, na Corin Tucker na Carrie Brownstein. Jina la kikundi linatokana na Sleater Kinney Road, huko Lacey, Washington, ambapo ishara za barabara kuu ya Interstate 5 namba ya 108 ya kutoka huzitangaza uwepo wake. Barabara yenyewe imepewa jina la familia mbili zilizokuwa zikiishi katika kitongoji cha karibu cha South Bay cha Olympia katika karne ya 19, Sleaters na Henry na Martha Kinney. Moja ya nafasi za mazoezi za awali za bendi ilikuwa karibu na Sleater Kinney Road. Tucker hapo awali alikuwa katika bendi ya riot grrrl yenye ushawishi Heavens to Betsy, wakati Brownstein alikuwa katika bendi ya Excuse 17. Mara nyingi walicheza kwenye gigs pamoja na kuunda Sleater-Kinney kama mradi wa pembeni kutoka kwa bendi zao za awali.[3][4][5] Heavens to Betsy na Excuse 17 zilipovunjika, Sleater-Kinney ikawa lengo lao la msingi. Janet Weiss wa Quasi alikuwa mpiga ngoma wa bendi aliyedumu kwa muda mrefu zaidi, ingawa Sleater-Kinney imekuwa na wapiga ngoma wengine, wakiwemo Lora MacFarlane, Misty Farrell, na Toni Gogin.[6][7][8]
Baada ya Tucker kuhitimu kutoka Chuo cha Jimbo cha Evergreen (ambapo Brownstein alibaki mwanafunzi kwa miaka mitatu zaidi), yeye na rafiki yake wa kike wa wakati huo Brownstein walichukua safari ya kwenda Australia mapema 1994. Siku yao ya mwisho huko, walikaa usiku kucha wakirekodi ambayo ingekuwa albamu yao ya kwanza iliyopewa jina lao wenyewe. Ilitolewa msimu wa joto uliofuata. Walifuata hii na "Call the Doctor" (1996) na "Dig Me Out" (1997), na wakawa wapenzi wa wakosoaji kama matokeo. Ikitengenezwa na John Goodmanson na kurekodiwa katika John and Stu's Place huko Seattle, rekodi hiyo iliathiriwa na rock 'n' roll ya zamani na watangulizi wa kawaida wa punk wa bendi hiyo. Kuanzia "Dig Me Out" na kuendelea, mpiga ngoma wa bendi alikuwa Janet Weiss. Albamu zao chache zilizofuata ("The Hot Rock," "All Hands on the Bad One") zilisukuma bendi kuelekea wasikilizaji wa kawaida, zikifikia kilele cha 2002 cha "One Beat." Kikundi kilifungua kwa Pearl Jam katika maonyesho mengi ya Amerika Kaskazini kuanzia 2003, na bendi ilitaja uzoefu wa kucheza katika kumbi kubwa kama sehemu ya msukumo na motisha kwa muziki uliopatikana kwenye albamu yao ya saba, "The Woods." "The Woods" ilitolewa mnamo 2005 na ilikuwa tofauti na sauti ya albamu zao za awali. Badala yake, "The Woods" ilionyesha sauti iliyojaa zaidi, iliyopotoshwa sana ambayo ilichukua msukumo wake kutoka kwa rock ya zamani. Mnamo 2006, walisaidia kuratibu toleo la tamasha la All Tomorrow's Parties la Uingereza. Pia walichangia katika mradi wa "Burn to Shine," wakionekana katika Juzuu 3 (Portland), wakicheza "Modern Girl."[9]
Siku mbili kabla ya Sleater-Kinney kwenda Ulaya kwa safu ya watalii huko mnamo 2006, Brownstein alipata shingles, iliyosababishwa na wasiwasi wake. Kwa kuwa Weiss hakuwahi kupata tetekuwanga akiwa mtoto, Brownstein alitengwa na bendi iliyobaki, na kusababisha afya yake ya akili kudhoofika zaidi. Kwa hivyo, kabla ya onyesho la Sleater-Kinney huko Le Botanique huko Brussels mnamo Mei 27, 2006, Brownstein alipata msukosuko wa kiakili mbele ya Tucker na Weiss ambao ulimudu mchochea kuvunja bendi. Pia iliyochangia kuvunjika kwa Sleater-Kinney ilikuwa uchovu wa Tucker na ziara na hamu yake ya kuwa na familia yake na kumudu tanga mtoto wake.[10][11][12]
Marejeo
[hariri | hariri chanzo]- ↑ Pronounced by Terry Gross at time offset 0m20s and by a band member at 12m27s, in NPR Fresh Air episode "Sleater-Kinney Go into 'The Woods'", August 3, 2005, Retrieved April 27, 2011.
- ↑ "Record Bin: How Sleater-Kinney used punk rock to break social stereotypes on "Dig Me Out"". Nooga.com (kwa American English). Septemba 23, 2017. Iliwekwa mnamo Novemba 30, 2020.
{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Kinney family – 1/22/23". Olympiahistory.org. Mei 13, 2024. Iliwekwa mnamo Mei 24, 2024.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Early Residents – K". Olympiahistory.org. Mei 13, 2024. Iliwekwa mnamo Mei 24, 2024.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Sanchez, Rebecca (Julai 22, 2020). "What's in a Name? The History of Olympia and Lacey Street Names". Thurstontalk.com. Iliwekwa mnamo Mei 24, 2024.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Janet Weiss: Why the Drum Goddess Was the Heartbeat of Sleater-Kinney". Rolling Stone (kwa American English). Julai 3, 2019. Iliwekwa mnamo Julai 5, 2019.
{{cite magazine}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "15 Minutes With Carrie Brownstein". Mother Jones. Iliwekwa mnamo Januari 14, 2015.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Interstate 5 exit 108, Olympia, WA". Google.com. Iliwekwa mnamo Julai 26, 2024.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Ankeny, Jason (Mei 19, 2005). "Sleater-Kinney". AllMusic. Iliwekwa mnamo Oktoba 30, 2011.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ O'Dair, Barbara (Mei 9, 2001). "A conversation with Robert Christgau". Salon. Iliwekwa mnamo Julai 18, 2015.
{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Frere-Jones, Sasha (Januari 19, 2015). "Sister Saviors: Sleater-Kinney returns". The New Yorker. Iliwekwa mnamo Julai 18, 2015.
{{cite magazine}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Breihan, Tom (Januari 11, 2015). "Premature Evaluation: Sleater-Kinney No Cities To Love". Stereogum. Iliwekwa mnamo Julai 18, 2015.
{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
| Makala hii kuhusu mwanamuziki fulani bado ni mbegu. Je, unajua kitu kuhusu Sleater-Kinney kama wasifu wake, habari za maisha au kazi yake? Labda unaona habari katika Wikipedia ya Kiingereza au lugha nyingine zinazofaa kutafsiriwa? Basi unaweza kuisaidia Wikipedia kwa kuihariri na kuongeza habari. |