Radoje Domanovic

Kutoka Wikipedia, kamusi elezo huru
Radoje Domanović
Domanović katika Belgrade
Domanović katika Belgrade
Alizaliwa 16 Februari 1873, Serbia
Alikufa 17 Agosti 1908, Serbia
Kazi yake mwandishi

Radoje Domanović (Februari 16, 1873Agosti 17, 1908) alikuwa mwandishi, mwandishi wa habari na mwalimu wa Serbia, maarufu sana kwa hadithi fupi za kejeli.

Wasifi[hariri | hariri chanzo]

Radoje Domanović alizaliwa katika kijiji cha Ovsište huko Serbia ya Kati, mtoto wa mwalimu wa mtaa na mjasiriamali Miloš Domanović, na Persida Cukić, wa ukoo wa Pavle Cukić, mmoja wa makamanda wa jeshi la Mapinduzi ya Serbia ya Kwanza na ya Pili.

Alitumia utoto wake katika kijiji cha Gornje Jarušice karibu na Kragujevac, ambapo alienda shule ya msingi. Alihitimu shule ya kati huko Kragujevac, na Kitivo cha Falsafa katika Chuo Kikuu cha Belgrade, ambapo alisoma lugha ya Serbia na historia.[1]

Mnamo 1895, Domanović aliteuliwa kwa mara kwanza, kazi ya kufundisha huko Pirot, kusini mwa Serbia, mkoa ambao uliokolewa hivi karibuni kutoka kwa Dola ya Osman. Huko Pirot, alikutana na Jaša Prodanović (1867–1948), mwalimu na mwanaharakati ambaye alisaidia kuunda maoni yake ya kisiasa. Huko pia alikutana na mkewe wa siku zijazo, Natalija Raketić (1875–1939), mwalimu masikini wa shule kutoka Sremski Karlovci, ambaye atamuunga mkono katika maisha yake mafupi na yenye misukosuko, na ambaye alipata nae watoto watatu.

Tangu alipojiunga na chama cha upinzani, alipata msuguano na Utawala wa nasaba wa Obrenović, na alihamishiwa Vranje mwishoni mwa 1895, na kisha mnamo 1896 akahamishwa tena kwenda Leskovac. Kazi ya uandishi ya Domanović pia ilianza wakati wa siku zake za kufundisha, alipochapisha hadithi fupi ya ukweli mnamo 1895. Baada ya kuonekana kwake kwa kwanza mbele ya umma akiipinga serikali mnamo 1898, yeye na mkewe walifukuzwa kazi ya umma, na Domanović alihama na familia yake kwenda Belgrade.[2]

Huko Belgrade alianza kufanya kazi na waandishi wenzake katika “Zvezda” (Nyota) jarida la kila wiki na gazeti la kisiasa la upinzani “Odjek” (Mwangwi). Kwa wakati huu alianza kuandika na kuchapisha hadithi zake za kejeli, kama “Pepo” na “Kukomesha kwa tamaa”. Kuibuka kwa umaarufu wa Radoje kulikuja na uchapishaji wa hadithi zake maarufu, “Kiongozi” (1901) na “Stradija” (1902), ambapo alishambulia kwa uwazi na kuweka wazi unafiki na udanganyifu wa utawala.[3]

Baada ya mapinduzi ambayo yalimaliza kutawala kwa Aleksandar Obrenović mnamo 1903, kwenye kilele cha umaarufu wake, Domanović alipokea barua ya mwandishi katika Wizara ya Elimu, na serikali mpya ilimpa idhini kwenda Ujerumani kwa mwaka mmoja wa ubobezi, ambao aliutumia huko Munich. Kurudi huko Serbia, Radoje alijikuta akikatishwa tamaa na ukosefu wa mabadiliko yoyote ya kweli katika jamii. Alianzisha jarida lake mwenyewe la wiki la kisiasa, “Stradija”, ambalo aliendelea kukosoa udhaifu wa demokrasia mpya, lakini uandishi wake haukuwa na nguvu na msukumo ambao ulikuwa nao awali.[4]

Radoje Domanović alikufa nusu saa baada ya usiku wa manane mnamo Agosti 17, 1908, akiwa na umri wa miaka 35, baada ya mapigano marefu na nimonia sugu na kifua kikuu. Alizikwa kwenye makaburi mapya ya Belgrade. Kazi zake zilizobaki ambazo hazikuchapishwa zilipotea wakati wa Vita Kuu ya Kwanza ya Dunia.[5]

Kazi ya fasihi[hariri | hariri chanzo]

Baadhi ya kazi maarufu zaidi za Radoje Domanović ni pamoja na:

  • Bahari iliyokufa, 1902
  • Chapa, 1899
  • Hoja ya ng’ombe wa kawaida wa Serbia, 1902
  • Kiongozi, 1901
  • Kukomesha kwa tamaa, 1899
  • Kraljević Marko kati ya Waserbia kwa mara ya pili, 1901
  • Pepo, 1898
  • Stradija, 1902
  • Uasi wa kisasa, 1902

Marejeo[hariri | hariri chanzo]

  1. Vučenov, Dimitrije: Radoje Domanović: Život, doba i geneza dela (Rad, Belgrade 1959), p. 7-44
  2. Vučenov, Dimitrije: Radoje Domanović: Život, doba i geneza dela (Rad, Belgrade 1959), p. 45-69
  3. Vučenov, Dimitrije: Radoje Domanović: Život, doba i geneza dela (Rad, Belgrade 1959), p. 70-122
  4. Vučenov, Dimitrije: Radoje Domanović: Život, doba i geneza dela (Rad, Belgrade 1959), p. 123-153
  5. Vučenov, Dimitrije: Radoje Domanović: Život, doba i geneza dela (Rad, Belgrade 1959), p. 154-175

Viungo vya nje[hariri | hariri chanzo]