Laura Mulvey

Makala hii ina dalili ya kutungwa kwa kutegemea programu ya kompyuta kama vile "Google translation" au "wikimedia special:content translation" bila masahihisho ya kutosha. Watumiaji wanaombwa kuchunguza tena lugha, viungo na muundo wake. Wakiridhika na hali yake wanaweza kuondoa kigezo hiki kinachoonekana kwenye dirisha la kuhariri juu ya matini ya makala kwa kutumia alama za {{tafsiri kompyuta}} .

Laura Mulvey (alizaliwa 15 Agosti 1941) ni mwananadharia wa filamu wa kifeministi wa Uingereza na mtengenezaji wa filamu. Alisoma katika Chuo cha St Hilda, Oxford. Kwa sasa ni profesa wa masomo ya filamu na vyombo vya habari katika Birkbeck, Chuo Kikuu cha London. Hapo awali alifundisha katika Chuo cha Bulmershe, Chuo cha Uchapishaji cha London, Chuo Kikuu cha East Anglia, na Taasisi ya Filamu ya Uingereza.

Wakati wa mwaka wa masomo wa 2008–09, Mulvey alikuwa Profesa wa Kutembelea wa Mary Cornille katika Sayansi za Kibinadamu katika Chuo cha Wellesley. Mulvey amepokea digrii tatu za heshima: mnamo 2006 Daktari wa Barua kutoka Chuo Kikuu cha East Anglia; mnamo 2009 Daktari wa Sheria kutoka Chuo Kikuu cha Concordia; na mnamo 2012 Daktari wa Fasihi wa Bloomsday kutoka Chuo Kikuu cha Dublin. Mulvey anajulikana zaidi kwa insha yake, "Visual Pleasure and Narrative Cinema," iliyoandikwa mnamo 1973 na kuchapishwa mnamo 1975 katika jarida la nadharia ya filamu la Uingereza lenye ushawishi "Screen." Baadaye ilionekana katika mkusanyiko wa insha zake zilizoitwa "Visual and Other Pleasures," pamoja na katika antholojia nyingine nyingi. Makala yake, ambayo iliathiriwa na nadharia za Sigmund Freud na Jacques Lacan, ni moja ya insha za kwanza za kimkakati ambazo zilisaidia kubadilisha mwelekeo wa nadharia ya filamu kuelekea mfumo wa uchanganuzi wa kisaikolojia. Kulingana na msomi wa filamu Robert Kolker, inabaki kuwa "jiwe la kugusa sio tu kwa masomo ya filamu, bali pia kwa uchambuzi wa sanaa na fasihi."

Kabla ya Mulvey, wananadharia wa filamu kama Jean-Louis Baudry na Christian Metz walitumia mawazo ya uchanganuzi wa kisaikolojia katika akaunti zao za kinadharia za sinema. Hata hivyo, mchango wa Mulvey ulianzisha makutano ya nadharia ya filamu, uchanganuzi wa kisaikolojia na ufeministi. "Visual Pleasure and Narrative Cinema" ilisaidia kuleta neno "male gaze" katika ukosoaji wa filamu na hatimaye katika lugha ya kawaida. Ilitumiwa kwanza na mkosoaji wa sanaa wa Kiingereza John Berger katika "Ways of Seeing," mfululizo wa filamu za BBC zilizorushwa hewani Januari 1972, na baadaye kitabu, kama sehemu ya uchambuzi wake wa matibabu ya uchi katika uchoraji wa Ulaya. Mulvey anasema kwamba ana nia ya kutumia dhana za Freud na Lacan kama "silaha ya kisiasa." Anatumia baadhi ya dhana zao kusema kwamba vifaa vya sinema vya sinema ya classical ya Hollywood bila shaka viliweka mtazamaji katika nafasi ya mhusika wa kiume, na sura ya mwanamke kwenye skrini kama kitu cha tamaa na "male gaze." Katika enzi ya sinema ya classical ya Hollywood, watazamaji walihimizwa kujihusisha na wahusika wakuu, ambao walikuwa na bado wengi wao ni wanaume. Wakati huo huo, wahusika wa wanawake wa Hollywood wa miaka ya 1950 na 1960 walikuwa, kulingana na Mulvey, wameandikwa na "to-be-looked-at-ness" wakati nafasi ya kamera na mtazamaji wa kiume walijumuisha "mchukuzi wa mtazamo." Mulvey anapendekeza njia mbili tofauti za mtazamo wa kiume wa enzi hii: "voyeuristic" (yaani, kumudu ona mwanamke kama picha "ya kutazamwa") na "fetishistic" (yaani, kumudu ona mwanamke kama mbadala wa "ukosefu," hofu ya kisaikolojia ya msingi ya kuhasiwa).

Ili kuelezea kuvutiwa kwa sinema ya Hollywood, Mulvey anatumia dhana ya scopophilia. Dhana hii ilianzishwa kwanza na Sigmund Freud katika "Three Essays on the Theory of Sexuality" (1905) na inarejelea raha inayopatikana kutokana na kutazama pamoja na raha inayopatikana kutokana na kutazamwa, silika mbili za msingi za kibinadamu katika mtazamo wa Freud. Asili yake ni ya kijinsia, dhana ya scopophilia ina sauti za voyeuristic, exhibitionistic na narcissistic na ndiyo inayoweka umakini wa watazamaji wa kiume kwenye skrini. Kulingana na Anneke Smelik, Profesa wa Idara ya Lugha za Kisasa na Tamaduni katika Chuo Kikuu cha Radboud, sinema ya kitamaduni inahimiza tamaa ya kina ya kutazama kupitia kujumuishwa kwa miundo ya voyeurism na narcissism katika simulizi na picha ya filamu. Kuhusu sauti ya narcissistic ya scopophilia, raha ya kuona ya narcissistic inaweza kutokea kutokana na kujitambua na picha. Katika mtazamo wa Mulvey, watazamaji wa kiume hupitisha mtazamo wao, na hivyo wao wenyewe, kwenye wahusika wakuu wa kiume. Kwa njia hii, watazamaji wa kiume wanakuja kumiliki mwanamke kwenye skrini kwa njia isiyo ya moja kwa moja pia. Zaidi ya hayo, Mulvey anachunguza dhana ya scopophilia kuhusiana na mhimili mbili: moja ya shughuli na moja ya kutokuwa na shughuli. "Tofauti hii ya binari ina jinsia." Wahusika wa kiume wanaonekana kama wenye shughuli na nguvu: wamepewa uwezo wa kumudu fanya na simulizi linazunguka karibu nao. Kwa upande mwingine, wanawake wanawasilishwa kama wasio na shughuli na wasio na nguvu: wao ni vitu vya tamaa vinavyokuwepo tu kwa raha ya wanaume, na hivyo wanawake wanawekwa katika jukumu la maonyesho. Mtazamo huu unaendelezwa zaidi katika jamii ya kifalme isiyo na fahamu.

Marejeo

Makala hii kuhusu mtu huyo bado ni mbegu. Je, unajua kitu kuhusu Laura Mulvey kama wasifu wake, habari za maisha au kazi yake? Labda unaona habari katika Wikipedia ya Kiingereza au lugha nyingine zinazofaa kutafsiriwa? Basi unaweza kuisaidia Wikipedia kwa kuihariri na kuongeza habari.