Kilimo nchini Thailand

Makala hii ina dalili ya kutungwa kwa kutegemea programu ya kompyuta kama "google translation" au "wikimedia special:content translation" bila masahihisho ya kutosha. Watumiaji wanaombwa kuchunguza lugha, viungo na muundo wake tena. Wakiridhika na hali yake wanaweza kuondoa kigezo hiki kinachoonekana kwenye dirisha la kuhariri juu ya matini ya makala kwa alama za {{tafsiri kompyuta}} .

Mkulima wa Thailand akiwa na miche ya mpunga

Kilimo nchini Thailand kina ushindani wa hali ya juu, mseto na maalum na mauzo yake yana mafanikio makubwa kimataifa. Mpunga ni zao muhimu zaidi nchini, hapo asilimia 60 ya wakulima milioni 13 nchini Thailand wakilima katika nusu ya ardhi inayolimwa ya Thailand. Thailand ni muuzaji mkubwa wa nje katika soko la dunia la mchele. Mauzo ya mchele mwaka 2014 yalifikia asilimia 1.3 ya Pato la Taifa . Uzalishaji wa kilimo kwa ujumla huchangia wastani wa asilimia 9-10.5 ya Pato la Taifa la Thailand. Asilimia 40 ya watu wanafanya kazi zinazohusiana na kilimo. Mashamba wanayofanyia kazi yalikuwa na thamani ya Dola za Marekani 2,945 kwa rai mwaka wa 2013 . :Wakulima wengi wa Thailand wanamiliki chini ya hekta nane (raii 50) za ardhi.

Maeneo ya kilimo karibu na Bangkok

Bidhaa nyingine za kilimo zinazozalishwa kwa kiasi kikubwa ni pamoja na samaki na mazao ya uvuvi, mpira, nafaka na sukari . Usafirishaji wa vyakula vilivyosindikwa viwandani kama vile jodari wa makopo, mananasi na uduvi waliogandishwa unaongezeka.

Historia

Kufuatia Mapinduzi ya Neolithic, jamii katika eneo hilo ilibadilika kutoka kwa uwindaji na kukusanya, kupitia awamu za miji ya kilimo, na kuwa himaya za serikali-dini .

Kuanzia mwaka wa 1000 hivi, utamaduni wa mchele wa Tai ulibainisha miundo ya utawala katika jamii ya kisayansi ambayo mara kwa mara ilitoa ziada inayoweza kuuzwa. Kuendelea leo, mifumo hii inaunganisha umuhimu wa kilimo cha mpunga kwa usalama wa taifa na ustawi wa kiuchumi.

Ardhi inayolimwa na kabila la Karen kaskazini mwa Thailand : kuchomwa moto kwa sehemu ya mbele na matuta ya kilimo .

Maendeleo ya kilimo yamemaanisha kuwa tangu miaka ya 1960 ukosefu wa ajira umepungua kutoka zaidi ya asilimia 60 hadi chini ya asilimia 10 katika miaka ya mapema ya 2000. Katika kipindi hicho bei ya chakula ilipungua kwa nusu, njaa ilipungua (kutoka kaya milioni 2.55 mwaka 1988 hadi 418,000 mwaka 2007) na utapiamlo wa watoto ulipungua (kutoka asilimia 17 mwaka 1987 hadi asilimia saba mwaka 2006). Hili limefikiwa kupitia jukumu dhabiti la serikali katika kuhakikisha uwekezaji katika miundombinu, elimu, na upatikanaji wa mikopo na mipango ya kibinafsi yenye mafanikio katika sekta ya biashara ya kilimo . Hii imesaidia mpito wa Thailand kuelekea uchumi wa viwanda.

Kilimo katika kipindi cha mpito

Kilimo kilipanuka katika miaka ya 1960 na 1970 kwani kilikuwa na uwezo wa kupata ardhi mpya na vibarua wasio na ajira. Kati ya mwaka 1962 na 1983, sekta ya kilimo ilikua kwa wastani wa asilimia 4.1 kwa mwaka na mwaka 1980 iliajiri zaidi ya asilimia 70 ya watu wanaofanya kazi. Hata hivyo, serikali iliona maendeleo katika sekta ya kilimo kama muhimu kwa maendeleo ya viwanda na mauzo ya nje yalitozwa kodi ili kuweka bei ya ndani chini na kuongeza mapato kwa uwekezaji wa serikali katika maeneo mengine ya uchumi.

Kadiri sekta nyingine zilivyoendelea, vibarua walikwenda kutafuta kazi katika sekta nyingine za uchumi na kilimo kikalazimika kuwa na nguvu kazi kidogo na viwanda zaidi. Kusaidiwa na sheria za nchi kuzilazimisha benki kutoa mikopo nafuu kwa sekta ya kilimo na kwa kutoa mikopo yake kupitia Benki ya Kilimo na Ushirika wa Kilimo (BAAC). Jimbo liliwekeza zaidi katika elimu, umwagiliaji na barabara za vijijini. Matokeo yake ni kwamba kilimo kiliendelea kukua kwa asilimia 2.2 kati ya mwaka 1983 na 2007, lakini pia kilimo sasa kinatoa nusu tu ya ajira vijijini huku wakulima wakitumia fursa ya uwekezaji huo kufanya shughuli mbalimbali.

Kilimo kilipopungua katika umuhimu wa kifedha katika suala la mapato, na kuongezeka kwa ukuaji wa viwanda na Magharibi ya Thailand kutoka miaka ya 1960, kiliendelea kutoa faida za ajira na kujitosheleza, usaidizi wa kijamii wa vijijini, na ulinzi wa kitamaduni. Utandawazi wa kiufundi na kiuchumi umeendelea kubadilisha kilimo kuwa tasnia ya chakula ambayo iliwaweka wazi wakulima wadogo kiasi kwamba maadili ya kimazingira na kibinadamu yameshuka sana katika maeneo yote isipokuwa maskini zaidi.

Nyati wa kuchunga maji, Mkoa wa Chaiyaphum .

Biashara ya Kilimo, inayomilikiwa na watu binafsi na serikali, iliyopanuliwa kutoka miaka ya 1960 na wakulima wadogo wadogo walionekana kama masalio ya zamani ambayo biashara ya kilimo inaweza kuifanya kisasa. Hata hivyo, mifumo ya uzalishaji jumuishi ya kilimo cha kujikimu iliendelea kutoa ufanisi ambao haukuwa wa kifedha, ikiwa ni pamoja na manufaa ya kijamii ambayo sasa yamesababisha kilimo kuchukuliwa kama sekta ya kijamii na kifedha katika kupanga, pamoja na kuongezeka kwa utambuzi wa maadili ya mazingira na kitamaduni. "Wakulima wa kitaalamu" walikuwa asilimia 19.5 ya wakulima wote mwaka wa 2004.

Serikali ya kijeshi ya Thailand mwaka 2016 ilianzisha "Thailand 4.0", mfano wa kiuchumi uliopangwa kuvunja Thailand kutoka kwa mtego wa mapato ya kati . Kwa kilimo, Thailand 4.0 inalenga kuongeza mara saba katika wastani wa mapato ya kila mwaka ya wakulima kutoka baht 56,450 hadi baht 390,000 kufikia 2037. Haijulikani ni jinsi gani lengo hili linapaswa kufikiwa, kutokana na kwamba mashamba ya Thai ni madogo - asilimia 43 kati yao ni ndogo kuliko rai 10, na asilimia 25 nyingine ni kati ya 10-20 rai. Viwanja hivi vidogo tayari vimetengenezwa - asilimia 90 hutumia mashine. Sanjari na hayo, bajeti za utafiti wa kilimo zimeshuka kutoka asilimia 0.9 ya Pato la Taifa la kilimo mwaka 1994 hadi asilimia 0.2 pekee mwaka 2017. Wakati huo huo, idadi ya watu inazeeka. Benki ya Dunia inakadiria kuwa kufikia 2040, asilimia 42 ya Wathai watakuwa na umri wa zaidi ya miaka 65.  : 

Wasifu wa madeni ya wakulima wadogo wa Thai ni hatari. Umoja wa Mataifa unakadiria kuwa wakulima wa Thailand waliomiliki ardhi yao wenyewe walipungua kutoka asilimia 44 mwaka 2004 hadi asilimia 15 tu mwaka 2011. Wakulima wamekusanya deni la baht bilioni 338. Mnamo 2013, wastani wa deni la kaya kaskazini-mashariki mwa Thailand lilikuwa baht 78,648, chini kidogo kuliko wastani wa kitaifa wa baht 82,572, kulingana na Ofisi ya Uchumi wa Kilimo ya Thailand (OAE). Lakini wastani wa mapato ya kila mwezi ya kaya katika eneo hilo, kwa baht 19,181, pia yalikuwa chini ya wastani wa kitaifa, baht 25,194, kulingana na Ofisi ya Kitaifa ya Takwimu. Teknolojia mpya pia zimeongeza gharama ya ukulima na kuifanya iwe vigumu kwa wakulima kumiliki ardhi yao na kufadhili uzalishaji. Wakulima wengi wamegeukia wakopaji ili kufadhili shughuli zao. Mnamo 2015, karibu wakulima 150,000 walikopa baht bilioni 21.59 kutoka kwa wakopeshaji hawa, kulingana na Idara ya Utawala wa Mkoa.

Uzalishaji

Thailand ilivyozalisha 2018:

• tani milioni 104.3 za miwa (mzalishaji wa 4 kwa ukubwa duniani, nyuma ya Brazili, India na Uchina pekee);
• tani milioni 32.1 za mchele (mzalishaji wa 6 kwa ukubwa duniani);
• tani milioni 31.6 za muhogo (mzalishaji wa pili kwa ukubwa duniani, nyuma kidogo ya Nigeria);
• tani milioni 15.4 za mafuta ya mawese (mzalishaji wa tatu kwa ukubwa duniani, nyuma ya Indonesia na Malaysia);
• tani milioni 5 za mahindi ;
• Tani milioni 4.7 za mpira wa asili (mtayarishaji mkubwa zaidi duniani);
• tani milioni 3.8 za embe (pamoja na mangosteen na guava ) (mzalishaji wa 3 kwa ukubwa duniani, nyuma ya India na Uchina pekee);
• tani milioni 2.1 za mananasi (mzalishaji wa 4 kwa ukubwa duniani, nyuma ya Costa Rica, Ufilipino na Brazili);
• tani milioni 1 za ndizi ;
• tani milioni 1 za mboga ;
• Tani 885,000 za nazi (mtayarishaji mkubwa wa 9 ulimwenguni);
• tani 516,000 za machungwa ;

Mbali na uzalishaji mdogo wa mazao mengine ya kilimo.

Viwanda

Usafirishaji wa chakula nchini Thailand wastani wa baht trilioni moja kila mwaka. Vyakula vinavyotumiwa nchini hupata baht trilioni mbili kila mwaka katika soko la ndani. Thailand inaongoza kwa mauzo ya nje ya chakula: mchele ndio muuzaji mkuu wa mauzo ya nje, ukitoa takriban asilimia 17.5 ya mauzo yote ya chakula, ikifuatiwa na kuku, sukari, tuna iliyochakatwa, unga wa tapioca, na kamba. Masoko makubwa zaidi ya kuuza nje ya Thailand ni Japan, Uchina, Vietnam, Indonesia, Myanmar, Kambodia, Malaysia na Ufilipino. Uuzaji wa chakula wa Thailand ulichangia asilimia 2.5 ya biashara ya chakula ulimwenguni mnamo 2019. Uagizaji wa chakula mnamo 2019 ulifikia baht bilioni 401, chini kidogo.

Mazao ya chakula

Nazi

Mashamba ya minazi ya Thailand huchukua takriban rai milioni moja ya ardhi na kuzalisha minazi milioni 800 kwa mwaka. Lakini Thailand hutumia nazi zaidi kuliko inazalisha. Ili kurekebisha upungufu huo, Wizara ya Biashara inaidhinisha uagizaji wa nazi, ambao tangu wakati huo umejaa soko. As of 2018 nazi huuzwa kwa baht tano hadi sita kwa kila tunda. Wakulima wa Thailand wanadai kwamba, kwa kuzingatia ada za mavuno na utoaji wa baht 2.5 kila moja, faida yao ni takriban baht moja kwa kila tunda, au baht 5,000 kwa rai kwa mwaka, chini ya kiwango cha chini cha mshahara. Mnamo 2017, Thailand iliagiza tani 416,124 za nazi zenye thamani ya baht bilioni 4.62: tani 384,102 kutoka Indonesia; tani 15,613 kutoka Vietnam; tani 2,864 kutoka Myanmar; na tani 13,524 kutoka Malaysia.

Kunde

Aphis craccivora ni wadudu waharibifu wa kunde .

Maziwa

Thailand ina uwezo wa kuzalisha maziwa ghafi wa tani 2,800 kwa siku, au zaidi ya tani milioni moja kwa mwaka (2015). Asilimia 40 ya uzalishaji huenda kwenye programu ya maziwa ya shule na iliyobaki kwenye sekta ya maziwa ya kibiashara. Kulingana na Wizara ya Kilimo, Thailand ndiyo mzalishaji na muuzaji mkubwa wa bidhaa za maziwa nchini ASEAN .

Mpango wa Maziwa Shuleni nchini Thailand ulianzishwa mwaka 1985, kutokana na maandamano ya wakulima mwaka 1984 kuhusu maziwa ambayo hayajauzwa. "Lengo la kanuni [sic] la Programu ya Kitaifa ya Maziwa ya Shule ni kusaidia tasnia ya maziwa ya Thai, kwa kutoa sehemu ya maziwa yanayozalishwa nchini....kutoa maziwa kwa vijana katika hatua ya awali, ....[kuendeleza] ladha ya maziwa na hivyo soko la siku zijazo."

Soya

Thailand huzalisha 60,000 metric tons (66,000 short tons) za soya kwa mwaka, na kukidhi asilimia mbili tu ya mahitaji yote yanayokaribia tani milioni tatu. Thailand inaagiza takriban tani milioni mbili kila mwaka ili kukidhi mahitaji yanayoongezeka kutoka kwa sekta ya mifugo na ufugaji wa samaki nchini Thailand na nchi jirani. Mashamba ya kuku na shughuli za nguruwe huendesha mahitaji katika sekta ya mifugo. Katika ufugaji wa samaki, shamba la kamba ndio watumiaji wakuu wa unga wa soya. Uzalishaji wa soya nchini umeshuka katika miaka kadhaa iliyopita kutokana na gharama kubwa za uzalishaji zinazochangiwa kwa kiasi kikubwa na nyongeza ya mishahara. Wakulima pia wanalalamikia faida ya chini ikilinganishwa na mahindi na mpunga wa nje ya msimu.

Sukari

Kinu cha kwanza cha sukari nchini Thailand kilijengwa mnamo 1938 katika Mkoa wa Lampang . As of 2020 , Thailand ndiyo nchi ya pili kwa muuzaji sukari kwa ukubwa duniani, baada ya Brazili.  : 1 Ofisi ya Bodi ya Miwa na Sukari (OCSB) inatabiri kuwa katika mwaka wa mazao wa 2016-2017 Thailand inatarajiwa kuzalisha tani milioni 91-92 za miwa, au tani milioni 9.1-9.2 za sukari, chini kwa tani milioni tatu kutoka kwa mavuno ya awali 2015–2016 kutokana na ukame mapema msimu wa kilimo na mvua nyingi wakati wa msimu wa mavuno. Mnamo 2018, Thailand iliuza nje zaidi ya tani milioni 11 za sukari, na kupata mapato ya baht bilioni 115.

Uingiliaji kati wa serikali

Mnamo 2010 serikali ya Thailand ilianzisha mpango wa kuwahimiza wakulima wa mpunga kubadili kilimo cha miwa. Sera ya serikali ilitoa baht 2,000 kwa kila rai kwa mashamba ya mpunga yaliyobadilishwa kuwa mazao mengine. Serikali ilirekebisha sheria inayozuia idadi ya viwanda vya kusindika. Viwanda 54 vya kusindika miwa vya Thailand  : 2 walikuwa na upungufu wa tani milioni 100 za miwa mbichi ili kukidhi mahitaji. Soko lililo tayari la miwa na kushuka kwa bei ya mchele kulifanya mabadiliko ya mazao yasiwe na pingamizi. Kwa sababu hiyo, mashamba ya miwa nchini Thailand yaliongezeka kutoka rai milioni 9.5 hadi rai milioni 12 kati ya 2013 na 2019. Mnamo mwaka wa 2018, mwenyekiti wa Mitr Phol, mzalishaji mkuu wa tano wa sukari duniani, alidai kwamba shamba moja la rai la miwa linaweza kusababisha hadi baht 9,600 katika mapato ya mkulima ikilinganishwa na baht 3,500 tu kwa rai moja ya mchele. Serikali pia inatoa ruzuku kwa uzalishaji wa miwa kwa mgao wa baht 50 kwa tani, hadi tani 5,000.

Ofisi ya Wizara ya Viwanda ya Bodi ya Miwa na Sukari ina mipango ya kuongeza mashamba ya miwa nchini hadi rai milioni 16 ifikapo 2026 (kutoka rai milioni 6.5 mwaka 2007-2008). Lengo ni kuongeza pato la miwa mbichi kutoka tani milioni 105.96 mwaka 2015 hadi tani milioni 180 ifikapo 2026, na kupata tani milioni 20.4 za sukari iliyosafishwa. Mpito umekuwa bila utata, hasa kutokana na athari zisizohitajika za mazingira kama vile uchafuzi wa hewa na wakulima wa miwa matumizi ya kati ya lita 1.5-2 za paraquat kwa kila rai ya miwa, na hamu ya maji ya miwa-milimita 2000 za mvua wakati wa mvua. mzunguko wake wa ukuaji—karibu mara tano zaidi ya mazao ya kawaida ya chakula. Kilo moja ya sukari ya miwa inawakilisha lita 145 za maji, muhimu, lakini chini sana kuliko mchele: lita 2,500 za maji kwa kilo moja ya mchele.

Uchomaji wa shamba

Thailand mwanzoni mwa karne ya 21 imekumbwa na ongezeko la viwango vya uchafuzi wa hewa. Uchomaji wa shamba umetambuliwa kama mchangiaji mkuu. Mbali na kutoa CO ₂, uchomaji wa miwa hutoa chembe ndogo za asidi, ambazo zina athari mbaya kwa ubora wa hewa na afya ya binadamu.

Miwa huvunwa kwa mikono au kwa mashine kwa kutumia kivuna miwa . Kabla ya kuvuna kwa mkono shamba la miwa huchomwa moto. Uvunaji wa mitambo hauhitaji kuchoma shamba. Mabaki yaliyoachwa shambani na mchanganyiko yanaweza kutumika kama matandazo kwa ajili ya upanzi unaofuata, ingawa baadhi ya wakulima hung'ang'ania kuuchoma. Uvunaji wa mitambo unahitaji gharama kubwa za mtaji kwa mashine, kwa hivyo sehemu kubwa ya miwa ya Thailand inavunwa kwa mkono. Sera ya serikali inaendelea kuruhusu viwanda vya sukari kununua miwa iliyoteketezwa, hatua kwa hatua kupunguza uwiano wake hadi kukamilika kwa 2022. Mpango wa serikali wa miwa hautaji chochote kuhusu uchomaji moto katika kilimo kama mzalishaji mkuu wa uchafuzi wa hewa. Badala yake, serikali inataja "uchomaji taka nje" kama mhalifu. Marufuku ya kukubalika kwa miwa iliyochomwa, pamoja na hatua za kudhibiti kilimo na usagaji wa miwa kungetatua tatizo hilo.

Athari ya tabianchi

Miundo iliyobuniwa na watafiti katika Chuo Kikuu cha Kasetsart ili mradi kwamba, kutokana na mabadiliko ya hali ya hewa na kugeuza ardhi kuwa matumizi yasiyo ya kilimo, mavuno ya baadaye ya miwa, eneo lililovunwa, na uzalishaji unatarajiwa kupungua kwa 24-33%, 1-2% na 25–35% mtawalia katika kipindi cha 2046–2055 kutoka miaka ya msingi 1989–2016.

Tapioca

Tapioca (mihogo) hupandwa katika mikoa 48 kati ya 76 ya Thailand. Jumla ya eneo la mashamba ya tapioca nchini Thailand katika mwaka wa mazao 2015-2016 lilikuwa takriban rai milioni 8.8 (rai 1 = 1,600 m ² ), na kuruhusu uzalishaji wa tani milioni 33 za wanga asilia. Asilimia hamsini ya tapioca nchini Thailand hukuzwa katika eneo la kaskazini-mashariki. Mikoa mitano yenye mashamba makubwa ya tapioca ni Nakhon Ratchasima, ambayo pekee inazalisha asilimia 25 ya jumla ya uzalishaji wa Thailand, Kamphaeng Phet, Chaiyaphum, Sa Kaeo, na Chachoengsao . Thailand huzalisha tani milioni 28-30 za mizizi mibichi ya muhogo kila mwaka kutoka kwa kaya 500,000, zenye thamani ya zaidi ya baht bilioni 100. Thailand ndio muuzaji mkubwa zaidi wa bidhaa ulimwenguni na takriban asilimia 50 ya soko. Mnamo 2017 ilisafirisha tani milioni 11 za bidhaa za tapioca. Lengo lake la mauzo ya nje kwa 2018 ni tani milioni 10.6.

Kulingana na Shirikisho la Thai la Wakulima wa Tapioca, wastani wa kaya hutengeneza takriban baht 53 (US$1.70) kwa rai kwa mwezi kutokana na kilimo cha tapioca.

Matunda na mboga

Thailand ni mzalishaji mkuu na muuzaji nje wa matunda ya kitropiki kama vile durian, mangosteen, rambutan, longan, salak, na langsat ( longkong ).

Durian

Thailand imeorodheshwa kama msafirishaji nambari moja duniani wa durians, ikizalisha karibu tani 700,000 za durian kwa mwaka, tani 400,000 ambazo zinasafirishwa kwenda China na Hong Kong.

Nyanya

Mnamo 2017, Thailand ilizalisha tani 122,593 za nyanya. Kaskazini-mashariki huzalisha asilimia 55; kaskazini, asilimia 32; na kanda ya kati, asilimia 13. Mikoa inayotoa mavuno mengi ni Chiang Mai, Sakon Nakhon, Nakhon Phanom, na Nong Khai. Kupanda nyanya katika maeneo ya kifahari kunaweza kuzalisha faida ya hadi baht 40,000 kwa rai. Mchango wa kaskazini mashariki uko hatarini kutokana na ujenzi wa mabwawa ya mto Mekong . Mabwawa hayo yamemaliza kingo za mito ya mashapo yenye lishe na yametoa mafuriko yasiyo ya msimu huku mabwawa yakitoa maji katika msimu wa kiangazi ili kudumisha uzalishaji wa nishati na urambazaji wa mito. Sampuli kutoka Chiang Mai 1994, iliyochambuliwa na Nishimura et al 1999, ilionyesha wadudu wa Phytophthora wa aina moja tu, idadi ya A1 (haswa US-1 ) kwenye nyanya. Petchaboon et al 2014 walichanganua sampuli 53 za mwaka wa 2000-2002, na kuzipata zote kuwa A1, na kati ya hizo zote isipokuwa moja zilikuwa nasaba za US-1, wakikubaliana na matokeo ya hapo juu ya Nishimura na pia Gotoh et al 2005.

Mazao yasiyo ya chakula

Mpira Thailand inaorodheshwa kama mzalishaji na muuzaji mkubwa wa mpira duniani, ikizalisha takriban tani milioni 4.3 hadi 5 kwa mwaka, Hutumia tani 519,000 pekee kwa mwaka. Inatoa takriban asilimia 40 ya mpira wa asili duniani, unaotumiwa zaidi katika ndege na matairi ya magari. Lakini tasnia ya mpira imekabiliwa na msururu wa changamoto. Kando na ukame wa 2015-2016, Thailand iliathiriwa sana na usambazaji mkubwa katika masoko ya kimataifa ya mpira. Kufuatia rekodi ya mavuno katika 2011, Thailand iliongeza ekari ya mpira kwa asilimia 45. Wazalishaji wengine wakuu katika kanda walifuata mfano huo. Sanjari na hayo, mahitaji ya Uchina ya mpira yalipungua kwa asilimia 10. Uchina ndio mtumiaji mkubwa zaidi wa mpira wa asili duniani, ikitumia tani 4,150,000 mnamo 2013. Wakati mmoja bei ya karatasi ya mpira wa moshi duniani ilishuka hadi kufikia Dola za Marekani 1.27 kwa kilo, au asilimia 80 chini ya rekodi ya juu ya Dola za Marekani 6.40 kwa kilo mwezi Februari 2011. Vile vile, mustakabali wa mpira huko Shanghai umeshuka kwa asilimia 22 na bei ya mauzo ya nje ya mpira wa Thai kwa asilimia 23. Kisha, bei zilipoanza kupanda tena, majimbo ya kusini mwa Thailand, ambako thuluthi mbili ya mashamba ya mpira ya Thai yanapatikana, yalikumbwa na mvua kubwa na mafuriko kwenye kilele cha msimu wa kugonga mpira. Mamlaka ya Mipira ya Thailand inatabiri kuwa pato litapungua kwa asilimia 7.6 katika 2017. Wakulima, hawawezi kuvuna utomvu wa mpira kutokana na maji mengi, hawawezi kufaidika na bei ya juu zaidi ya mpira katika miaka minne. Kwa kiasi kikubwa kutokana na mafuriko, bei za karatasi za mpira za USS3 ambazo hazijafuliwa huko Nakhon Si Thammarat zimeongezeka kwa kasi na kufikia baht 84.32 (US$2.38) kwa kilo Januari 2017 na huenda zikapanda juu. Wakulima wa mpira wanakabiliwa na hatari kubwa zaidi: miti ya mpira hufa baada ya siku 20 inapofunikwa na maji ya mafuriko.

Wakulima wanakabiliwa na janga linaloendelea mwaka wa 2018: gharama za uzalishaji wa mpira ni baht 63 kwa kilo, lakini mpira unaweza kuuzwa kwa baht 40 tu kwa kilo. Katika kiwango cha juu cha tasnia mnamo 2011, wakulima walipata baht bilioni 713 kutokana na mauzo ya mpira, ambayo sasa imeshuka kwa asilimia 72 mnamo 2018 hadi baht bilioni 274. Idadi ya kaya zinazolima miti ya mpira imepungua hadi milioni 1.4 mwaka 2018, ikilinganishwa na milioni 1.6 mwaka 2014, lakini eneo linalotengwa kwa mashamba ya mpira linaendelea kuongezeka, hadi rai milioni 20.6 mwaka 2018, kutoka rai milioni 19.5 mwaka 2016 na milioni 12.9. rai mwaka wa 2007.

Isan (kaskazini mashariki mwa Thailand), ina rai milioni 5.2 za miti ya mpira. Wengi wao wamejikita katika Mkoa wa Bueng Kan kwenye Mto Mekong, wenye rai 800,000 hivi za mashamba ya mpira. Maeneo ya pili na ya tatu kwa ukubwa yanayokuza mpira katika Isan ni majimbo ya Loei (raii 700,000) na Udon Thani (raia 500,000) ya mashamba ya mpira. Wakulima walikuwa wakiuza bidhaa zao ghafi kwa wasindikaji kwa bei ya chini ya baht 20 kwa kilo kufikia Oktoba 2019. Hivi majuzi kama 2012, kilo moja iliuzwa kwa baht 80-90. Wakulima wengi wa Isan walianza kilimo cha mpira kutokana na mpango wa serikali wa "Milioni ya Rai ya Miti ya Mpira" mwaka wa 2004. Sera hiyo ilihimiza upanuzi wa mashamba ya mpira kaskazini na kaskazini-mashariki na inalaumiwa kwa kiasi fulani kwa usambazaji wa mpira kupita kiasi kwani ilitekelezwa kwa vizuizi vichache. Mpango huo ulisababisha mashamba ya mpira huko Isan kupanuka kwa asilimia 17 kwa mwaka, kukiwa na uelewa mdogo wa masuala ya usambazaji na mahitaji ya mpira duniani.

Mnamo 2019, wakulima wa mpira wa kusini mwa Thailand walikumbwa na ugonjwa wa kuvu wa Pestalotiopsis . Zaidi ya rai 330,000 za miti ya mpira katika Mikoa ya Narathiwat, Yala, Pattani, na Trang zimeharibiwa na ugonjwa wa kuanguka kwa majani wa Pestalotiopsis tangu ulipogunduliwa mnamo Septemba 2019. Ugonjwa huu hufanya majani ya mti wa mpira kuanguka na uzalishaji hupungua hadi asilimia 50. Pato la mpira limepungua kwa tani 40,000 kufikia Novemba. Ugonjwa huo unaoenezwa na upepo tayari umeharibu rai milioni 2.3 za miti ya mpira nchini Indonesia na rai 16,000 nchini Malaysia.

Serikali ya Thailand huingia mara kwa mara ili kuwasaidia wakulima wa mpira. Ili kusaidia tasnia ya mpira wa Thailand mwaka 2016, serikali ilitumia dola za Marekani milioni 471 kusaidia wakulima wadogo wa mpira kulima hadi rai 15 (ekari sita) za miti. Kikomo hiki kinaonekana kuwa cha chini sana na wakulima wa mpira wa Thai, kwani hadi asilimia 80 wanamiliki kama vile rai 25 (ekari 10). Kwa hiyo, mwaka 2016 wakulima wengi walikata miti yao ya mpira ili kutumia ardhi kwa ajili ya mazao mengine, huku serikali ikiahidi ziada ya dola za Marekani milioni 181 kusaidia ajira mbadala kwa wakulima wa mpira. Mnamo mwaka wa 2019, Naibu Waziri wa Kilimo Thamanat Prompow alipendekeza kutumia baht bilioni 18 kununua mito milioni 30 ya povu ya mpira ili kuongeza bei ya mpira. Pendekezo hilo lingehitaji kununua tani 150,000 za mpira kutoka kwa wakulima wa mpira wa Thai ambao wangelipwa baht 65 kwa kilo badala ya bei ya soko ya baht 43–45. Mkuu wa Thai Hua Rubber PLC, akiunga mkono wazo hilo, alipendekeza kuwa mito hiyo inaweza kuuzwa kwa bei ya chini au kutolewa bure kwa watalii wa kigeni. Mito hiyo itatengenezwa na Shirika la Masoko kwa Wakulima (MOF) chini ya usimamizi wa Mamlaka ya Mipira ya Thailand. Mpango huo ungeendelea hadi 2023.