Nenda kwa yaliyomo

Kilimo nchini Thailand

Kutoka Wikipedia, kamusi elezo huru

Makala hii ina dalili ya kutungwa kwa kutegemea programu ya kompyuta kama vile "Google translation" au "wikimedia special:content translation" bila masahihisho ya kutosha. Watumiaji wanaombwa kuchunguza tena lugha, viungo na muundo wake. Wakiridhika na hali yake wanaweza kuondoa kigezo hiki kinachoonekana kwenye dirisha la kuhariri juu ya matini ya makala kwa kutumia alama za {{tafsiri kompyuta}} .

Mkulima wa Thailand akiwa na miche ya mpunga

Kilimo nchini Thailand kina ushindani wa hali ya juu, mseto na maalum na mauzo yake yana mafanikio makubwa kimataifa. Mpunga ni zao muhimu zaidi nchini, hapo asilimia 60 ya wakulima milioni 13 nchini Thailand wakilima [1] katika nusu ya ardhi inayolimwa ya Thailand. [2] Thailand ni muuzaji mkubwa wa nje katika soko la dunia la mchele. Mauzo ya mchele mwaka 2014 yalifikia asilimia 1.3 ya Pato la Taifa . [3] Uzalishaji wa kilimo kwa ujumla huchangia wastani wa asilimia 9-10.5 ya Pato la Taifa la Thailand. [4] Asilimia 40 ya watu wanafanya kazi zinazohusiana na kilimo. [5] Mashamba wanayofanyia kazi yalikuwa na thamani ya Dola za Marekani 2,945 kwa rai mwaka wa 2013 . [6] :Wakulima wengi wa Thailand wanamiliki chini ya hekta nane (raii 50) za ardhi. [7]

Maeneo ya kilimo karibu na Bangkok

Bidhaa nyingine za kilimo zinazozalishwa kwa kiasi kikubwa ni pamoja na samaki na mazao ya uvuvi, mpira, nafaka na sukari . Usafirishaji wa vyakula vilivyosindikwa viwandani kama vile jodari wa makopo, mananasi na uduvi waliogandishwa unaongezeka.

Historia

[hariri | hariri chanzo]

Kufuatia Mapinduzi ya Neolithic, jamii katika eneo hilo ilibadilika kutoka kwa uwindaji na kukusanya, kupitia awamu za miji ya kilimo, na kuwa himaya za serikali-dini .

Kuanzia mwaka wa 1000 hivi, utamaduni wa mchele wa Tai ulibainisha miundo ya utawala katika jamii ya kisayansi ambayo mara kwa mara ilitoa ziada inayoweza kuuzwa. Kuendelea leo, mifumo hii inaunganisha umuhimu wa kilimo cha mpunga kwa usalama wa taifa na ustawi wa kiuchumi.

Ardhi inayolimwa na kabila la Karen kaskazini mwa Thailand : kuchomwa moto kwa sehemu ya mbele na matuta ya kilimo .

Maendeleo ya kilimo yamemaanisha kuwa tangu miaka ya 1960 ukosefu wa ajira umepungua kutoka zaidi ya asilimia 60 hadi chini ya asilimia 10 katika miaka ya mapema ya 2000. [8] Katika kipindi hicho bei ya chakula ilipungua kwa nusu, njaa ilipungua (kutoka kaya milioni 2.55 mwaka 1988 hadi 418,000 mwaka 2007) na utapiamlo wa watoto ulipungua (kutoka asilimia 17 mwaka 1987 hadi asilimia saba mwaka 2006). [8] Hili limefikiwa kupitia jukumu dhabiti la serikali katika kuhakikisha uwekezaji katika miundombinu, elimu, na upatikanaji wa mikopo na mipango ya kibinafsi yenye mafanikio katika sekta ya biashara ya kilimo . [8] Hii imesaidia mpito wa Thailand kuelekea uchumi wa viwanda. [8]

Kilimo katika kipindi cha mpito

[hariri | hariri chanzo]

Kilimo kilipanuka katika miaka ya 1960 na 1970 kwani kilikuwa na uwezo wa kupata ardhi mpya na vibarua wasio na ajira. [9] Kati ya mwaka 1962 na 1983, sekta ya kilimo ilikua kwa wastani wa asilimia 4.1 kwa mwaka na mwaka 1980 iliajiri zaidi ya asilimia 70 ya watu wanaofanya kazi. [9] Hata hivyo, serikali iliona maendeleo katika sekta ya kilimo kama muhimu kwa maendeleo ya viwanda na mauzo ya nje yalitozwa kodi ili kuweka bei ya ndani chini na kuongeza mapato kwa uwekezaji wa serikali katika maeneo mengine ya uchumi. [9]

Kadiri sekta nyingine zilivyoendelea, vibarua walikwenda kutafuta kazi katika sekta nyingine za uchumi na kilimo kikalazimika kuwa na nguvu kazi kidogo na viwanda zaidi. [10] Kusaidiwa na sheria za nchi kuzilazimisha benki kutoa mikopo nafuu kwa sekta ya kilimo na kwa kutoa mikopo yake kupitia Benki ya Kilimo na Ushirika wa Kilimo (BAAC). [10] Jimbo liliwekeza zaidi katika elimu, umwagiliaji na barabara za vijijini. [10] Matokeo yake ni kwamba kilimo kiliendelea kukua kwa asilimia 2.2 kati ya mwaka 1983 na 2007, lakini pia kilimo sasa kinatoa nusu tu ya ajira vijijini huku wakulima wakitumia fursa ya uwekezaji huo kufanya shughuli mbalimbali. [10]

Kilimo kilipopungua katika umuhimu wa kifedha katika suala la mapato, na kuongezeka kwa ukuaji wa viwanda na Magharibi ya Thailand kutoka miaka ya 1960, kiliendelea kutoa faida za ajira na kujitosheleza, usaidizi wa kijamii wa vijijini, na ulinzi wa kitamaduni. Utandawazi wa kiufundi na kiuchumi umeendelea kubadilisha kilimo kuwa tasnia ya chakula ambayo iliwaweka wazi wakulima wadogo kiasi kwamba maadili ya kimazingira na kibinadamu yameshuka sana katika maeneo yote isipokuwa maskini zaidi.

Nyati wa kuchunga maji, Mkoa wa Chaiyaphum .

Biashara ya Kilimo, inayomilikiwa na watu binafsi na serikali, iliyopanuliwa kutoka miaka ya 1960 na wakulima wadogo wadogo walionekana kama masalio ya zamani ambayo biashara ya kilimo inaweza kuifanya kisasa. Hata hivyo, mifumo ya uzalishaji jumuishi ya kilimo cha kujikimu iliendelea kutoa ufanisi ambao haukuwa wa kifedha, ikiwa ni pamoja na manufaa ya kijamii ambayo sasa yamesababisha kilimo kuchukuliwa kama sekta ya kijamii na kifedha katika kupanga, pamoja na kuongezeka kwa utambuzi wa maadili ya mazingira na kitamaduni. "Wakulima wa kitaalamu" walikuwa asilimia 19.5 ya wakulima wote mwaka wa 2004. [11]

Serikali ya kijeshi ya Thailand mwaka 2016 ilianzisha "Thailand 4.0", mfano wa kiuchumi uliopangwa kuvunja Thailand kutoka kwa mtego wa mapato ya kati . [12] Kwa kilimo, Thailand 4.0 inalenga kuongeza mara saba katika wastani wa mapato ya kila mwaka ya wakulima kutoka baht 56,450 hadi baht 390,000 kufikia 2037. [13] Haijulikani ni jinsi gani lengo hili linapaswa kufikiwa, kutokana na kwamba mashamba ya Thai ni madogo - asilimia 43 kati yao ni ndogo kuliko rai 10, na asilimia 25 nyingine ni kati ya 10-20 rai. Viwanja hivi vidogo tayari vimetengenezwa - asilimia 90 hutumia mashine. Sanjari na hayo, bajeti za utafiti wa kilimo zimeshuka kutoka asilimia 0.9 ya Pato la Taifa la kilimo mwaka 1994 hadi asilimia 0.2 pekee mwaka 2017. [13] Wakati huo huo, idadi ya watu inazeeka. Benki ya Dunia inakadiria kuwa kufikia 2040, asilimia 42 ya Wathai watakuwa na umri wa zaidi ya miaka 65. [14] : 

Wasifu wa madeni ya wakulima wadogo wa Thai ni hatari. Umoja wa Mataifa unakadiria kuwa wakulima wa Thailand waliomiliki ardhi yao wenyewe walipungua kutoka asilimia 44 mwaka 2004 hadi asilimia 15 tu mwaka 2011. [15] Wakulima wamekusanya deni la baht bilioni 338. [15] Mnamo 2013, wastani wa deni la kaya kaskazini-mashariki mwa Thailand lilikuwa baht 78,648, chini kidogo kuliko wastani wa kitaifa wa baht 82,572, kulingana na Ofisi ya Uchumi wa Kilimo ya Thailand (OAE). Lakini wastani wa mapato ya kila mwezi ya kaya katika eneo hilo, kwa baht 19,181, pia yalikuwa chini ya wastani wa kitaifa, baht 25,194, kulingana na Ofisi ya Kitaifa ya Takwimu. [15] Teknolojia mpya pia zimeongeza gharama ya ukulima na kuifanya iwe vigumu kwa wakulima kumiliki ardhi yao na kufadhili uzalishaji. Wakulima wengi wamegeukia wakopaji ili kufadhili shughuli zao. Mnamo 2015, karibu wakulima 150,000 walikopa baht bilioni 21.59 kutoka kwa wakopeshaji hawa, kulingana na Idara ya Utawala wa Mkoa. [15]

Marejeo

[hariri | hariri chanzo]
  1. ↑ {{cite news}}: Empty citation (help)
  2. ↑ Poapongsakorn, Nipon (2017-06-30). "Agriculture 4.0: Obstacles and how to break through". Thailand Development Research Institute (TDRI). Iliwekwa mnamo 15 Septemba 2017.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  3. ↑ Lee, Brendon (2015-07-20). "Prolonged Thailand drought threatens global rice shortage". SciDev.net. Iliwekwa mnamo 21 Julai 2015.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  4. ↑ "Agriculture, value added (% of GDP)". The World Bank. Iliwekwa mnamo 26 Novemba 2016.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  5. ↑ {{cite news}}: Empty citation (help)
  6. ↑ Attavanich, Witsanu (Septemba 2013). "Witsanu Attavanich". 7th International Academic Conference Proceedings. Iliwekwa mnamo 20 Februari 2017.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  7. ↑ Piesse, Mervyn (1 Novemba 2017). "Thai Farmers Oppose National Water Resources Bill: Are Rougher Political Conditions Ahead?". Future Directions International. Ilihifadhiwa kwenye nyaraka kutoka chanzo mnamo 2019-04-04. Iliwekwa mnamo 2 Novemba 2017.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 Leturque, Henri; Wiggins, Steve (2011). Thailand's progress in agriculture: Transition and sustained productivity growth. London: Overseas Development Institute. Ilihifadhiwa kwenye nyaraka kutoka chanzo mnamo 2020-09-21. Iliwekwa mnamo 2022-05-30.
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 Leturque, Henri; Wiggins, Steve (2011). Thailand's progress in agriculture: Transition and sustained productivity growth. London: Overseas Development Institute. Ilihifadhiwa kwenye nyaraka kutoka chanzo mnamo 2020-09-21. Iliwekwa mnamo 2022-05-30.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 Leturque, Henri; Wiggins, Steve (2011). Thailand's progress in agriculture: Transition and sustained productivity growth. London: Overseas Development Institute. Ilihifadhiwa kwenye nyaraka kutoka chanzo mnamo 2020-09-21. Iliwekwa mnamo 2022-05-30.
  11. ↑ Leturque, Henri; Wiggins, Steve (2011). Thailand's progress in agriculture: Transition and sustained productivity growth. London: Overseas Development Institute. Ilihifadhiwa kwenye nyaraka kutoka chanzo mnamo 2020-09-21. Iliwekwa mnamo 2022-05-30.
  12. ↑ "Thailand's demography challenge". Mint. 2017-08-20.
  13. ↑ 13.0 13.1 Poapongsakorn, Nipon (2017-06-30). "Agriculture 4.0: Obstacles and how to break through". Thailand Development Research Institute (TDRI). Iliwekwa mnamo 15 Septemba 2017.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  14. ↑ Thailand economic monitor: aging society and economy. Washington, D.C.: World Bank Group. Juni 2016. ku. 1–78. Iliwekwa mnamo 15 Septemba 2017.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  15. ↑ 15.0 15.1 15.2 15.3 "Debt fills Thailand's rice bowl".
Rudishwa kutoka "https://sw.wikipedia.org/w/index.php?title=Kilimo_nchini_Thailand&oldid=1405586"