Nenda kwa yaliyomo

Euripides

Kutoka Wikipedia, kamusi elezo huru

Makala hii ina dalili ya kutungwa kwa kutegemea programu ya kompyuta kama vile "Google translation" au "wikimedia special:content translation" bila masahihisho ya kutosha. Watumiaji wanaombwa kuchunguza tena lugha, viungo na muundo wake. Wakiridhika na hali yake wanaweza kuondoa kigezo hiki kinachoonekana kwenye dirisha la kuhariri juu ya matini ya makala kwa kutumia alama za {{tafsiri kompyuta}} .

Sanamu yake.

Euripides (takriban 480 KK – takriban 406 KK) ni mmoja wa waandishi bora wa tamthilia za Kigiriki cha kale huko Athene[1][2][3].

Mtazamo wake kuhusu wanawake

[hariri | hariri chanzo]

Euripides alionyesha shauku kubwa kuhusu hali ya wanawake katika ulimwengu wa Kigiriki. Katika jamii iliyotawaliwa na mfumo dume, alitumia kazi zake kuchunguza na mara nyingine kupinga dhuluma walizokumbana nazo wanawake pamoja na kanuni fulani za kijamii na maadili zilizowahusu. Wahusika wake wa kike, walioundwa kwa kina cha kisaikolojia na ubunifu wa hali ya juu, walichukua nafasi kuu katika tamthilia zake na mara nyingi ndio waliokuwa wahusika wenye mawazo na falsafa kubwa. Kupitia wahusika hawa, Euripides aliwaonesha wanawake si tu kama wenye akili halisi bali pia kama njia ya kuwasilisha ukosoaji wa hali ya wanawake kwa hadhira ya michezo yake.

Iphigenia kama kuhani wa kike wa Artemi huko Tauris anaanza kuwasalimia wafungwa, miongoni mwao ni kaka yake Orestes na rafiki yake Pylades; Fresco ya Kirumi kutoka Pompeii, karne ya 1 BK

Mwandishi huyu alitengeneza mbinu mbalimbali za kifasihi na kisanaa ili kuwafanya wahusika wake wa kike kuwa wa kweli na wa kipekee kwa kuwapa uwezo wa kuchukua hatua na kufikiri ndani ya muktadha wa tamthilia za Kigiriki. Mara kwa mara, alibadili hadithi za kifasihi ili kuunda upya nafasi za mashujaa wa kike katika kazi zake na kuzipinga simulizi zao za jadi. Medea na Helen ni mifano miwili ya wahusika ambao Euripides aliwabadilisha kwa kiasi kikubwa, akiwatumia kupinga itikadi za kiume za Athene na kuangazia changamoto za kijamii zilizowakumba wanawake wa Athene. Katika kazi zake, aligusia masuala mbalimbali ya kijamii, kisiasa, na kifamilia yaliyowaathiri wanawake, ikiwa ni pamoja na hamu ya kimapenzi ya wanawake na vizuizi vilivyoizunguka, ukosoaji wa ndoa, upuuzaji wa kiakili wa wanawake katika jamii ya Kigiriki, na hata ukosoaji wa waandishi waliokuwa na mtazamo wa chuki dhidi ya wanawake, kama Hesiodi. Kupitia maendeleo yake ya kifalsafa na kifasihi, Euripides anahusishwa kwa namna fulani na dhana ya kuwapa wanawake nafasi kama wahusika wa uhuru katika fasihi ya Kigiriki.

Mtazamo wake wa kisanii na kifalsafa ulimfanya ashutumiwe na Aristophanes kuwa ni mpinzani wa wanawake; kwa kuwaonyesha wanawake kama wenye uwezo wa kufanya maovu, ikiwemo uzinzi, Euripides alionekana kudhoofisha maslahi ya wanawake. Hata hivyo, utafiti wa kisasa hauungi mkono tuhuma hizi, badala yake ukibainisha kwamba Euripides ana nafasi ya kipekee katika tamthilia za Kigiriki kuhusu suala hili. Licha ya mitazamo yake ya kipekee, maandishi yake bado yanadhihirisha athari za mfumo dume na mawazo ya kibaguzi dhidi ya wanawake yaliyoenea katika jamii yake na muktadha wake wa kifasihi.

Muktadha

[hariri | hariri chanzo]
Jason na Medea, bas-relief na Christian Daniel Rauch (1818)

Katika karne ya 5 KK, Athene ya Klasiki, na kwa upana zaidi miji ya Kigiriki ya zamani, ilikuwa imeundwa kwa misingi ya mifumo na mienendo ya kiume iliyozidi kuimarika katika kipindi hiki. Wanawake walikumbwa na ubaguzi wa kisheria wa hali ya juu, kwani hawakuruhusiwa kuwa raia wala kufurahia haki za kiraia za jiji. Pia, walihesabiwa kuwa duni mbele ya wanaume na mara zote walikuwa chini ya mamlaka ya mwanaume wa karibu katika familia—iwe ni baba, mume, au hata mwana wao.[4]

Uzalishaji wa kitamaduni na kisanaa wa Athene katika kipindi hiki ulikuwa umejaa dhana za kijinsia zinazompendelea mwanamume, huku mitazamo na mawazo mbalimbali yakitumika kuhalalisha upendeleo huu. Katika karne ya 5 KK, mji huu ulikuwa unashuhudia upanuzi wa kijeshi, kitamaduni, na kisanaa, hali iliyochochea kuibuka kwa hadithi za kitaifa zilizolenga kuhalalisha upanuzi wake wa kifalme. Mfumo huu wa kifikra, ambao ulienezwa katika jamii ya Kigiriki, haukusaidia tu kuimarisha ubabe wa Athene bali pia ulisaidia kueneza utamaduni wa unyanyasaji wa kijinsia. Mchakato huu wa kimaendeleo ulihusiana kwa karibu na kuenea kwa utumwa, ambao uliongezeka sana katika kipindi cha Klasiki.

Kuzaliwa kwa Tamthilia Klasiki

[hariri | hariri chanzo]
Mkutano kati ya Electra na Orestes kwenye kaburi la baba yao Agamemnon - Louvre, 450-400 BC.

Sambamba na maendeleo haya ya kisiasa na kijamii, tamthilia ya Klasiki ilianza kujitokeza kama sanaa yenye ushawishi mkubwa. Ingawa tamthilia za masikitiko zilikuwepo tangu kipindi cha kale, zama za Klasiki zilishuhudia maendeleo makubwa, kiasi cha kuonekana kana kwamba zilianza kipindi hicho. Katika mji wa Athene, waandishi watatu maarufu wa tamthilia za masikitiko—Aiskilo, Sofoklo, na Euripides—walichangia kwa kiasi kikubwa kuendeleza aina hii ya sanaa kwa ubunifu wao wa kipekee.

Katika jamii ya Kidemokrasia ya Athene, tamthilia ilikuwa sanaa ya umma iliyofadhiliwa kwa sehemu kubwa na matajiri wa jiji kupitia mfumo wa kifedha wa liturujia. Ilitumika kama jukwaa la ukosoaji wa kijamii na kisiasa, ikiwa kioo kinachoakisi masuala yanayogusa jamii na siasa za jiji. Katika demokrasia ya Athene, tamthilia ilionekana kama njia muhimu ya ushiriki wa kiraia na majadiliano ya umma.

Hata hivyo, pamoja na umuhimu wake wa kijamii, tamthilia bado ilikuwa chini ya mfumo dume. Wanawake hawakuruhusiwa kushiriki kama waigizaji, hivyo nafasi zao zilichezwa na wanaume, hali iliyoimarisha udhibiti wa wanaume katika maisha ya umma. Mada zilizoshughulikiwa katika tamthilia zilionyesha hofu na mkanganyiko wa jamii ya Athene kuhusu majukumu ya kijinsia. Mara nyingi, wanawake walionyeshwa kuwa hatari pale walipokiuka matarajio ya kijamii. Mfano wa wazi ni Medea ya Euripides, ambapo mhusika mkuu anapokataa nafasi yake ya kijadi kama mke na mama, matokeo yake ni maafa makubwa.[5]

Maandalizi ya harusi, Sicily, 330-320 BC, Makumbusho ya Pushkin.

Ujamaa wa Kiyunani haukuishia tu kwenye ubaguzi wa kisheria na kisiasa bali pia uliendelea katika masimulizi ya kitamaduni yaliyowaweka wanawake katika nafasi ya pili baada ya wanaume. Hadithi zilizotumika kuendeleza utambulisho wa kitaifa wa Athene mara nyingi ziliwaonyesha wanawake kama viumbe tegemezi au waathirika, zikidokeza kuwa mamlaka ya wanaume ilikuwa ya asili na ya lazima. Hii iliimarishwa zaidi na upanuzi wa utumwa, ambao ulikuwa uti wa mgongo wa uchumi wa Athene, huku ukihimiza unyonyaji mkubwa wa wanawake waliokuwa watumwa, ambao walikuwa na haki chache zaidi hata kuliko wanawake wa kawaida wa Kiyunani.

Katika muktadha huu, ingawa tamthilia za Klasiki zilijaribu mara kwa mara kuhoji mamlaka, bado zilifanya kazi ndani ya mfumo wa mfumo dume. Wanawake, ingawa walipewa sauti katika tamthilia, mara chache waliwasilishwa kama watu wenye uhuru kamili nje ya udhibiti wa wanaume. Pale walipojaribu kudai uhuru, kama ilivyoonekana katika kazi za Euripides, mara nyingi walikumbwa na adhabu kali, hali iliyoonyesha hofu kubwa ya jamii ya Athene kuhusu uwezekano wa wanawake kuwa na mamlaka huru katika jamii iliyojaa hierarkia kali ya kijinsia.[6]

  1. B. Knox, 'Euripides' in The Cambridge History of Classical Literature I: Greek Literature, P. Easterling and B. Knox (ed.s), Cambridge University Press (1985), p. 316
  2. Moses Hadas, Ten Plays by Euripides, Bantam Classic (2006), Introduction, p. ix
  3. L.P.E.Parker, Euripides: Alcestis, Oxford University Press (2007), Introduction p. lx
  4. Brillet-Dubois, Pascale (2010). "" Astyanax Et Les Orphelins De Guerre Athéniens. Critique De L'idéologie De La Cité Dans Les "Troyennes" D'euripide "". Revue des Études Grecques. 123 (1): 44–45. doi:10.3406/reg.2010.8001. ISSN 0035-2039. JSTOR 44261048.
  5. Villard, Flavien (2018-11-08). "Les Spartiates, ces femmes auxquelles le sport a ôté toute morale:Étude sur un stéréotype du théâtre athénien de la guerre du Péloponnèse". Hypothèses (kwa Kifaransa). 21 (1): 127–136. doi:10.3917/hyp.171.0127. ISSN 1298-6216.
  6. Bordaux, Lucien (1996). "Quelques remarques sur Euripide, homme de théâtre dans Médée". Pallas. Revue d'études antiques. 45 (1): 170. doi:10.3406/palla.1996.1405.

Kusoma zaidi

[hariri | hariri chanzo]
  • Barrett, William Spencer (2007). West, M. L. (mhr.). Greek lyric, tragedy, and textual criticism collected papers. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-920357-4.
  • Catenaccio, Claire (2023). Monody in Euripides: character and the liberation of form in late Greek tragedy. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9781009300124.
  • Conacher, D. J. (1967). Euripidean Drama: Myth, Theme, and Structure. London: Oxford University Press.
  • Croally, N.T. (2007). Euripidean polemic: the Trojan women and the function of tragedy. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-04112-6.
  • Donovan, Bruce E. (1969). Euripides papyri. New Haven: American Society of Papyrologists. hdl:2333.1/47d7wrtn.
  • Euripides (1968). Segal, Erich (mhr.). Euripides: A Collection of Critical Essays. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
  • Euripides (1983). Barrett, William Spencer (mhr.). Hippolytos. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-814167-X.
  • Euripides (1997). "Introduction". Plays VI. Methuen Classical Greek Dramatists. J. Michael Walton, introduction. London: Methuen. ku. vii–xxii. ISBN 0-413-71650-3.
  • Gregory, Justina (1991). Euripides and the instruction of the Athenians. Ann Arbor: University of Michigan Press. ISBN 0-472-10230-3.
  • Ippolito, P. (1999). La vita di Euripide (kwa Kiitaliano). Naples: Dipartimento di Filologia Classica dell'Università degli Studi di Napoli Federico II.
  • Kitto, H. D. F. (1959). Greek tragedy: a literary study. New York: Barnes and Noble.
  • Kovacs, David (1994). Euripidea. Leiden: E.J. Brill. ISBN 90-04-09926-3.
  • Lefkowitz, Mary R. (1981). The lives of the Greek poets. London: Duckworth. ISBN 0-7156-1721-4.
  • Lucas, Frank Laurence (2012). Euripides and his Influence. New York: Barnes and Noble. ISBN 9781258337124.
  • Murray, Gilbert (1946). Euripides and His Age (tol. la 2nd). London: Oxford University Press.
  • Powell, Anton, mhr. (1990). Euripides, women, and sexuality. London: Routledge. ISBN 0-415-01025-X.
  • Scullion, S. (2003). "Euripides and Macedon, or the silence of the Frogs". Classical Quarterly. 53 (2): 389–400. doi:10.1093/cq/53.2.389.
  • Segal, Charles, mhr. (1993). Euripides and the poetics of sorrow: art, gender, and commemoration in Alcestis, Hippolytus, and Hecuba. Durham, N.C.: Duke University Press. ISBN 0-8223-1360-X.
  • Sommerstein, Alan H. (2002). Greek drama and dramatists. London: Routledge. ISBN 0-415-26028-0.
  • Walton, J. Michael (2009). Euripides: Our Contemporary. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-26182-2.
  • Webster, T. B. L. (1967). The Tragedies of Euripides. London: Methuen.

Viungo vya nje

[hariri | hariri chanzo]
Wikiquote ina mkusanyiko wa dondoo kuhusu:
Wikimedia Commons ina media kuhusu:
Makala hii kuhusu mwandishi fulani bado ni mbegu.
Je, unajua kitu kuhusu Euripides kama wasifu wake, habari za maisha au kazi yake?
Labda unaona habari katika Wikipedia ya Kiingereza au lugha nyingine zinazofaa kutafsiriwa?
Basi unaweza kuisaidia Wikipedia kwa kuihariri na kuongeza habari.